5 maja 1846 roku w Woli Okrzejskiej przyszedł na świat jeden z najbardziej znanych polskich pisarzy, laureat Nagrody Nobla – Henryk Sienkiewicz. Był drugim z sześciorga dzieci Józefa Sienkiewicza i Stefanii z Cieciszowskich. Ochrzczony został w pobliskiej Okrzei w kościele ufundowanym niegdyś przez jego prababkę. Oto zapis z 7 maja tegoż samego roku sporządzony przez ks. Antoniego Gutmana:
„Działo się we wsi Okrzei, dnia siódmego maja tysiąc ośmset czterdziestego szóstego roku, o godzinie siódmej wieczór. Stawił się Wielmożny Józef Sienkiewicz, ojciec, dziedzic Grotek, lat trzydzieści dwa mający, w Grotkach zamieszkały; w obecności Wielmożnego Adama Cieciszowskiego, dziedzica Woli Okrzejskiej, lat dwadzieścia trzy mającego, zamieszkałego w Woli Okrzejskiej, i Wielmożnego Aleksego Dmochowskiego, dziedzica Burca, lat czterdzieści jeden mającego, w Burcu zamieszkałego, okazał nam dziecię płci męskiej, urodzone we wsi Woli Okrzejskiej dnia piątego bieżącego miesiąca i roku, o godzinie szóstej wieczór, z Jego małżonki Wielmożnej Stefanii z Cieciszowskich, lat dwadzieścia ośm mającej. Dziecięciu temu na chrzcie świętym, odbytym w dniu dzisiejszym przez księdza Antoniego Gutmana, proboszcza miejscowego, nadane zostały imiona Henryk Adam Aleksander Pius, a rodzicami chrzestnymi byli Wielmożny Adam Cieciszowski z Wielmożną Józefą Cieciszowską w asystencji Wielmożnego Zdzisława Dmochowskiego z Wielmożną Pauliną Dmochowską. Akt ten po przeczytaniu podpisany został. Jako świadek Z. Dmochowski, A. Cieciszowski, ks. Antoni Gutman, Sienkiewicz Józef, ojciec”.
5 maja to nie tylko dzień narodzin pisarza… W 1904 r. w dniu swoich 58. urodzin Henryk Sienkiewicz stanął po raz trzeci na ślubnym kobiercu. Za żonę pojął o 17 lat młodszą od siebie córkę swojej ciotecznej siostry – Marię Babską. Wydarzenie to zostało opisane m.in. na łamach warszawskiego „Kuriera Porannego”:
„Zachód słońca pięknego majowego dnia. Kilka karet toczy żywo się przez ulice miasta i wjeżdża cicho w zaułek placu Teatralnego do skromnej siedziby Zgromadzenia Panien Kanoniczek. Za ostatnią karetą, znikającą na podwórzu staroświeckiej kamienicy, szybko zamyka się niepozorna brama. Oto wszystko, co mogła zauważyć Warszawa w chwili, kiedy w murach cichego klasztoru odbywał się związek małżeński Sienkiewicza. W zamkniętym dla publiczności (skromnym klasztornym kościółku, u stóp umajonego ołtarza, w otoczeniu najbliższej rodziny i całego Zgromadzenia Panien Kanoniczek, stanął na ślubnym kobiercu mistrz naszego piśmiennictwa Henryk Sienkiewicz z panną Marią Babską kanoniczką, córką Karola, obywatela (ziemskiego z Podlasia i Zofii z Dmochowskich. Obrzędu ślubnego dopełnił ks. prałat Szczęśniak w asystencji ks. kanonika Chełmickiego i ks. kanonika Załuskiego. Do orszaku ślubnego należeli: Jadwiga i Henryk dzieci mistrza, siostra jego Helena Sienkiewiczówna kanoniczka, Zofia Abakanowiczówna, Ignacy Chrzanowski, Stefan Dmochowski, Bronisław Dmochowski, Mścisław Godlewski i p. Gąssowski. Zarówno para nowożeńców jak i goście orszaku ślubnego byli w strojach spacerowych. Po skończonym obrzędzie wszystkich zebranych podejmowała w mieszkaniu własnem p. Szetkiewiczowa, matka pierwszej żony Sienkiewicza, a po skończonem przyjęciu, nowożeńcy wyjechali kurierskim pociągiem przez Wiedeń do Włoch a stąd do Avignonu i Paryża, zamierzając wrócić na lato do Oblęgorka”.