Powietrze, które jest mieszaniną gazów oraz cząstek stałych jest jednym z najważniejszych elementów środowiska. Substancje, które w wyniku naturalnych zdarzeń przyrodniczych (wybuchy wulkanów, pożary lasów, wyładowania atmosferyczne, procesy biologiczne) lub działalności człowieka (przemysł, składowiska odpadów, motoryzacja) dostają się do powietrza zmieniając ilościowo lub jakościowo jego skład naturalny uważane są za zanieczyszczenia.
Najbardziej zanieczyszczają atmosferę: dwutlenek węgla, dwutlenek siarki, tlenki azotu, metale ciężkie, wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, w tym benzo(a)piren oraz pyły zawieszone (PM10 i PM2,5). Benzo(a)pireny są to związki silnie rakotwórcze, występujące w dymie podczas spalania niecałkowitego np. w dymie tytoniowym, w smogu powstającym w wyniku spalania węgla o niskich parametrach grzewczych czy śmieci (tworzyw sztucznych).
Dużym problemem jest emisja produktów spalania ze źródeł emisji (emiterów) znajdujących się na wysokości nie większej niż 40 m czyli tzw. niska emisja. Przestarzałe i niesprawne urządzenia grzewcze, niska jakość węgla, spalanie w piecach odpadów (pociętych opon, worków foliowych, butelek plastikowych itp.), a także nieodpowiedni stan techniczny instalacji kotłowych mogą być przyczyną wielu chorób.
Również pyły o średnicy mniejszej niż 10 mikrometrów (PM10) według Światowej Organizacji Zdrowia stanowią poważny czynnik chorobotwórczy, gdyż osiadają na ściankach pęcherzyków płucnych utrudniając wymianę gazową, powodują podrażnienie naskórka i śluzówki, zapalenie górnych dróg oddechowych oraz wywołują choroby alergiczne, astmę, nowotwory płuc, gardła i krtani.
Wyróżnia się trzy główne źródła emisji zanieczyszczeń do atmosfery:
- punktowe – pochodzące ze źródeł zorganizowanych, powstające w wyniku energetycznego spalania paliw i przemysłowych procesów technologicznych: są to głównie duże zakłady przemysłowe emitujące pyły dwutlenku siarki, tlenku azotu, tlenku węgla, metale ciężkie;
- powierzchniowe (rozproszone) – są to paleniska domowe, lokalne kotłownie, gromadzenie oraz utylizacja ścieków i odpadów, niewielkie zakłady przemysłowe emitujące głównie pyły i dwutlenek siarki;
- liniowe – są to głównie zanieczyszczenia komunikacyjne pochodzące z transportu samochodowego, kolejowego – odpowiedzialne za emisję tlenków azotu, tlenków węgla, węglowodorów aromatycznych, metali ciężkich
Na terenie strefy lubelskiej największy wpływ na stan zanieczyszczenia powietrza ma ogrzewanie budynków (niska emisja), produkcja energii cieplnej i przemysł (emisja punktowa) oraz ruch komunikacyjny (emisja liniowa). W powiecie łukowskim, w Jarczewie – znajduje się stacja monitoringu zanieczyszczeń atmosfery, gdzie pomiary stężeń dwutlenku siarki i dwutlenku azotu oraz ozonu prowadzi Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej w Warszawie. Pomiary przeprowadzone w 2014 roku nie wykazały przekroczeń dopuszczalnych stężeń badanych substancji w powietrzu.
Obecnie duży wpływ na poprawę warunków środowiska ma wykorzystywanie odnawialnych źródeł energii (OZE). Wiatr, promieniowanie słoneczne, fale morskie, geotermia, to źródła energii, których wykorzystywanie nie wiąże się z długotrwałym ich deficytem, gdyż zasoby odnawiają się w krótkim czasie. Wsparciem finansowym (dotacjami) objęte są zakupy i montaż 6 rodzajów instalacji: panele fotowoltaiczne, małe wiatraki, pompy ciepła, kolektory słoneczne, kotły na biomasę i układy mikrokogeneracyjne (w tym małe biogazownie). Na terenie powiatu łukowskiego powstały już farmy fotowoltaiczne, dużym zainteresowaniem cieszą się również kolektory słoneczne i kotły na biomasę. W 2015 roku w Zespole Szkół Nr 2 im. Aleksandra Świętochowskiego w Łukowie otwarty został nowy kierunek kształcenia – technik urządzeń i systemów energetyki odnawialnej.
Poprawie środowiska ma służyć również budowa sieci dróg powiatowych. Na lata 2016-2017 planowana jest budowa trzeciego etapu tzw. małej obwodnicy Łukowa, projekt dofinansowany ze środków unijnych.